Nereye uzatsam elimi de tutunacak bir şey bulsam diye aranmayı bıraktım artık, elimi uzatmıyorum. Düştüysem, yerden destek alarak kalkıyorum. Sizden destek de beklenmez bu saatten sonra.
Yolları uzattım geç kalmak istedim her şeye. Ağlayacak yaş, gülümseyecek mecal kalmadı bende artık. Umutlanmalar, heyecanlanmaları yok ettim. Kelebekler artık bir gün bile yaşamıyor benimle. Hiçbirini kozasından çıkartmıyorum. Nefret de öfke de hissetmiyorum. Kırgınlığım, küskünlüğüm yok kimseye. Affettim herkesi kendi içimde. Hissizlik güzel şeymiş ama yaşadığımı da hissedemiyorum. Koştuktan sonraki ciğerlerimin yanışından haz duyuyorum. Acı bile rahatlatıyor beni. Ama iyi hissettiremiyor.
Çabaladım, size bir şeyler anlatmaya çalıştım. Beni kurtar diye yalvardım, abarttığımı söylediniz, hiçbir şeyim olmadığını iddia ettiniz. Hiçbir şeyim yok artık. Nasılsın diye sormayın, ben de bilmiyorum nasıl olduğumu. Ben de kendimi bilmiyorum. Griyim, ne siyahım ne de beyaz. Karmakarışığım. Bulanığım, gözlerim görmüyor, kulağım duymuyor. Kapalıyım her şeye, en çok da yapmacık samimiyetlere.
Bana yalanlar söylemeyin, kendinizi inandırdığınız yalanlara beni inandırmaya çalışmayın. Ben sizin dünyanıza ulaşamam, ben bu kadar kalpsizliğe dayanamam. Sizin artık sığınacak yuvanız da değilim, sizin yuvanıza sığınacak kişi de.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder